Ludzie żagli
Andrzej Benesz
Ur. 14 lutego 1918 r. w Tarnowie, zginął w wypadku samochodowym 26 lutego 1976 r. w Kutnie. Polityk, przewodniczący Stronnictwa Demokratycznego, działacz żeglarski i społeczny, prezes PZŻ.
Pochodził ze zubożałego rodu szlacheckiego Beneszów o korzeniach
węgiersko-morawskich. Był synem Anny i Jana Benesz. Wychował się w Bochni,
gdzie ukończył naukę w Gimnazjum Humanistycznym. Studiował prawo na
Uniwersytecie Jagiellońskim.
W czasie II wojny światowej walczył w Armii
Krajowej, pracował także jako robotnik i kierowca samochodowy. W lutym 1945 r.
przystąpił do Stronnictwa Demokratycznego, pełnił obowiązki sekretarza
Powiatowego Komitetu SD w Bochni, zasiadał również we władzach wojewódzkich
ugrupowania. Po przeprowadzce z Małopolski mieszkał w Szczecinie, Koszalinie i
Gdańsku (pełnił obowiązki sekretarza Wojewódzkich Komitetów SD w tych
miastach).
Od 1945 r. był radnym rad narodowych różnego stopnia. Od 1954 r. był zastępcą członka Centralnego Komitetu SD. W latach 1961–1965 był członkiem Rady Naczelnej SD, a od 1971 r. wiceprzewodniczącym CK SD. Na X Kongresie SD w 1973 r. został wybrany przewodniczącym CK SD, wybór ten potwierdzono na XI Kongresie w 1976 r. (na krótko przed tragiczną śmiercią). Od 1957 r. wykonywał mandat posła na Sejm PRL (II, III, IV, V i VI kadencji). Od 1971 r. zasiadał w Prezydium Sejmu jako jego wicemarszałek.
Od 1945 r. był radnym rad narodowych różnego stopnia. Od 1954 r. był zastępcą członka Centralnego Komitetu SD. W latach 1961–1965 był członkiem Rady Naczelnej SD, a od 1971 r. wiceprzewodniczącym CK SD. Na X Kongresie SD w 1973 r. został wybrany przewodniczącym CK SD, wybór ten potwierdzono na XI Kongresie w 1976 r. (na krótko przed tragiczną śmiercią). Od 1957 r. wykonywał mandat posła na Sejm PRL (II, III, IV, V i VI kadencji). Od 1971 r. zasiadał w Prezydium Sejmu jako jego wicemarszałek.
W latach 1973–1976 pełnił obowiązki
prezesa Polskiego Związku Żeglarskiego. Za jego prezesury polskie żeglarstwo
dalekomorskie odnosiło największe sukcesy, a sam żeglował (często z młodzieżą) na swoim własnym „Esperanto” jachcie przerobionym z wysłużonego kutra
rybackiego. Był członkiem Głównej Rady Morskiej Towarzystwa Rozwoju Ziem
Zachodnich.
Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Gryfem Pomorskim oraz Orderem Sztandaru Pracy II i I klasy. Imieniem Andrzeja Benesza nazwano Centralny Ośrodek Żeglarstwa PZŻ w Trzebieży nad Zalewem Szczecińskim powołany 1 stycznia 1959 r. przez Zarząd Główny Polskiego Związku Żeglarskiego.
Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Gryfem Pomorskim oraz Orderem Sztandaru Pracy II i I klasy. Imieniem Andrzeja Benesza nazwano Centralny Ośrodek Żeglarstwa PZŻ w Trzebieży nad Zalewem Szczecińskim powołany 1 stycznia 1959 r. przez Zarząd Główny Polskiego Związku Żeglarskiego.