Kalendarium życia Mariusza Zaruskiego

31 stycznia 1867 r.
W Dumanowie na Podolu urodził się Mariusz Zaruski.

20 sierpnia 1914 r.
Mariusz Zaruski wstąpił do Pierwszego Pułku Ułanów, stając się kawalerzystą.

22 grudnia 1914 r.
Przyszły generał otrzymał awans na pierwszy stopień oficerski.

21 lipca 1917 r.
Mariusz Zaruski objął dowództwo 1. Pułku Ułanów.

1 października 1917 r.
Mariusz Zaruski został aresztowany przez władze austriackie z powodu odmowy złożenia przysięgi na wierność Państwom Centralnym. Za ten czyn uzyskał Krzyż Niepodległości.

15 grudnia 1918 r.
Mariusz Zaruski awansował do stopnia majora i skierowany został do prac w Komisji Regulaminów Jazdy. Opracował „Naukę Jazdy Konnej” oraz „Rząd koński”.

19 lutego 1919 r.
Marszałek Józef Piłsudski mianował Mariusza Zaruskiego dowódcą 11. Pułku Ułanów.

15 kwietnia 1919 r.
Po ciężkich walkach, 11 Pułk pod wodzą Mariusza Zaruskiego zdobył dworzec kolejowy w Wilnie.

10 lipca 1919 r.
Pułk Ułanów został wysłany na front rosyjski, a następnie białoruski. Po kilku miesiącach walk Mariusz Zaruski został pięciokrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych.

31 lipca 1920 r.
Mariusz Zaruski został odwołany ze stanowiska dowódcy Pułku i skierowany do Warszawy.

1 czerwca 1920 r.
Mariusz Zaruski otrzymał awans na stopień pułkownika.

6 listopada 1920 r.
Pułkownik Mariusz Zaruski został przydzielony do dowództwa Okręgu Generalnego w charakterze okręgowego inspektora jazdy w Sekcji Jazdy Ministerstwa Spraw Wojskowych.

1 września 1921 r.
Mariusz Zaruski został skierowany do dyspozycji Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie.

12 października 1922 r.
Mariusz Zaruski został mianowany dowódcą 23. Pułku Ułanów Grodzieńskich.

1 grudnia 1923 r.
W Audytorium III UW pułkownik Mariusz Zaruski wygłosił odczyt „O narciarstwie” Była to pierwsza z cyklu prelekcji organizowanych przez AZS. Wykład ilustrowany był przeźroczami.

8 lutego 1923 r.
Mariusz Zaruski został powołany na stanowisko generalnego adiutanta Prezydenta RP Stanisława Wojciechowskiego.

15 sierpnia 1923 r.
Mariusz Zaruski awansował do stopnia generała brygady.

6 lutego 1925 r.
Walne Zgromadzenie YKP wybrało Mariusza Zaruskiego na funkcję komandora klubu.

30 kwietna 1926 r.
Na niespełna miesiąc przed zamachem majowym generał Mariusz Zaruski przeszedł w stan spoczynku.

27 października 1926 r.
Generał Mariusz Zaruski objął stanowisko starosty morskiego.

17 lutego 1927 r.
W Warszawie, na podstawie Ustawy Sejmu RP, zainaugurowało prace Biuro Komitetu Floty Narodowej kierowanego przez marszałka Sejmu Ignacego Daszyńskiego, w którym funkcję sekretarza generalnego sprawował Mariusz Zaruski.

30 marca 1928 r.
Generał Mariusz Zaruski został pierwszym członkiem honorowym Yacht Klubu Polski.

30 lipca 1930 r.
W Jastarni rozpoczął się pierwszy kurs żeglarski dla młodzieży z całej Polski, w którym uczestniczyło 40 żeglarzy. Szefem kursu był generał Mariusz Zaruski. Drugi kurs rozpoczął się 5 sierpnia.

21 lutego 1932 r.
Generał Mariusz Zaruski został wybrany, w miejsce Antoniego Aleksandrowicza, prezesem PZŻ na VII Sejmiku Polskiego Związku Żeglarskiego.

21 marca 1932 r.
Generał Mariusz Zaruski zrezygnował z funkcji sekretarza Komitetu Floty Narodowej

20 stycznia 1933 r.
Uchwałą Rady Ministrów Liga Morska i Kolonialna przejmuje od Komitetu Floty Narodowej Fundusz Obrony Morskiej.

27 stycznia 1935 r.
Mariusz Zaruski ustąpił z funkcji prezesa PZŻ, nowym prezesem został Czesław Petelenz.

2 lutego 1935 r.
W Warszawie obradowała VI Konferencja Żeglarska z udziałem 250 delegatów z całego kraju. Mariusz Zaruski został uhonorowany najwyższą odznaką harcerską „Odznaką wdzięczności” z harcerską swastyką.

1 marca 1936 r.
W auli warszawskiego gimnazjum im Władysława IV odbyła się ogólnopolska Harcerska Konferencja Żeglarska z udziałem 400 delegatów z całego kraju. Witold Bublewski wygłosił referat „Rola Harcerstwa w wychowaniu morskim młodzieży”. Gościem honorowym konferencji był Mariusz Zaruski.

27 czerwca 1936 r.
Podczas uroczystości inaugurujących Święto Morza w Warszawie na Placu Piłsudskiego Bronisław Miazgowski wręczył Mariuszowi Zaruskiemu banderę dla „Zawiszy Czarnego” ufundowaną przez miasto stołeczne Warszawa.

11 kwietnia 1937 r.
Podczas I Zwyczajnego Walnego Zgromadzenia PZŻ po raz pierwszy przyznano godność Członka Honorowego Polskiego Związku Żeglarskiego. Członkami Honorowymi organizacji zostali: Mariusz Zaruski, Antoni Aleksandrowicz, Józef Beck, Aleksander Bereśniewicz, Tadeusz Kasprzycki.

20 maja 1937 r.
Na Zamku Królewskim w Warszawie odbyło się inauguracyjne spotkanie Koła Przyjaciół „Zawiszy Czarnego”. Przewodniczącym Koła została małżonka prezydenta RP, Maria Mościcka, a jej zastępcą Mariusz Zaruski.

9 lutego 1940 r.
Generał Mariusz Zaruski przebywający w więzieniu NKWD we Lwowie trafił do szpitala z powodu zaburzeń rytmu serca. Wyszedł z niego 27 lutego.

30 marca 1940 r.
Generał Mariusz Zaruski po zatrzymaniu we Lwowie przyznał się do prawdziwego nazwiska. Został aresztowany przez NKWD. W toku śledztwa wydano uzasadnienie końcowego oskarżenia.

29 lipca 1940 r.
Mariusz Zaruski został uznany za winnego podczas dochodzenia w lwowskim więzieniu NKWD.

28 lutego 1941 r.
Generał Mariusz Zaruski przebywający w więzieniu NKWD w Chersoniu po raz kolejny trafił do szpitala z powodu wyniszczenia organizmu oraz zaburzeń rytmu serca. W więziennym szpitalu zmarł 8 kwietnia 1941 r.

8 kwietnia 1941 r.
Generał Mariusz Zaruski zmarł, w wieku 72 lat, w chersońskim więzieniu.